Павел Паўлавіч Латушка: намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, пасол
Памятаю, як у маю бытнасць паслом я ўдзельнічаў у нарадзе, якую праводзіў прэм'ер-міністр Беларусі. І падчас гэтай нарады прэм'ер-міністр (наколькі я памятаю, гэта быў Сяргей Сідорскі) зрабіў наступную заяву ў адрас нашага амбасадара ў Італіі: «Калі італьянцы не захочуць інвеставаць у Беларусь у вытворчасць абутку, то мы забаронім імпарт італьянскага абутку ў Беларусь».
Вось такія метады ўжываліся з боку ўрада ці прынамсі дэкларавалася гатоўнасць іх прымяніць у дачыненні да замежных партнёраў — патэнцыйных інвестараў, каб іх прывабіць, зацягнуць у Беларусь. Зразумела, што такія метады ніколі не працавалі і ніколі не спрацуюць. Але чаму я распавядаю гэтую гісторыю: гэта звязана з тым, што сёння ўведзеныя досыць нязручныя санкцыі, якія дэманструюць нікчэмнасць Лукашэнкі.
Вы задумваліся, чаму скардзячыся на санкцыі рэжым Лукашэнкі робіць акцэнт перш за ўсё менавіта на шырспажыве, а не на таварах для вайсковай прамысловасці, напрыклад, або таварах падвойнага прызначэння, або мэблі, якую збіраюць палітвязні для Дэпартамента выканання пакаранняў МУС? Можа, таму, што ён так клапоціцца пра людзей?
Не. Таму што такія санкцыі ярчэй за ўсё паказваюць яго поўную нікчэмнасць. Няздольнасць якасна вырабіць нават самыя прымітыўныя, самыя базавыя бытавыя тавары, тавары паўсядзённага спажывання. Гэта значыць эканоміка Лукашэнкі, якую ён выбудоўваў 30 гадоў, няздольная зрабіць тое, што трэба людзям на сёння. І вельмі многае, большасць, проста імпартуецца. Таму Лукашэнка так і перажывае ў сувязі з гэтым.
Што ён тады ў прынцыпе можа вырабляць, акрамя зброі і яе дэталяў для Расіі? Палаючыя МАЗы? Ну і мы бачым, як часта МАЗы гараць у той жа Расіі. Што ён можа даць людзям?
Беларускі легпрам за 30 гадоў наогул угроблены цалкам — яшчэ да ўсялякіх санкцый. «Моцны гаспадарнік»? Ганьбішча. Вось дзе поўны абсурд.
Але як і сам рэжым, крытыкі санкцый чамусьці аддаюць перавагу звяртаць увагу не на гэта. Не на тое, што Лукашэнка ўзяў для сябе за прыклад Паўночную Карэю, якая таксама нічога не здольная вырабіць для людзей. Прычым там усё яшчэ цікавей: краіна, якая з'яўляецца арыенцірам для Лукашэнкі, не здольная вырабляць нават прадукты харчавання ў дастатковай колькасці, каб яе насельніцтва не галадала. Замест гэтага яна вырабляе зброю. У такіх аб'ёмах, што хапае і на кантракты з Расіяй, куды яна пастаўляе яго эшалонамі, цэлымі складамі.
Выдатны прыклад для пераймання, праўда? Ёсць куды імкнуцца, ёсць куды расці! Замест тавараў для жыцця людзей вырабляць тое, што гэтыя жыцці адымае. І адначасова крычаць пра несправядлівыя санкцыі і пагражаць усім вакол ядзернай зброяй і «непрымальнай шкодай».
Comments