Павел Паўлавіч Латушка: намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, пасол
«Хопіць запіхваць Беларусь у Расію! Ва ўсім вінаватыя санкцыі! Дайце Лукашэнку прастору для манеўру!». Стоп. Якога манеўру? Ваеннага? Ці можа быць адразу вайсковага?
Вайсковы манеўр — арганізаванае перамяшчэнне войскаў у ходзе выканання баявой задачы ў мэтах заняцця выгаднага становішча ў адносінах да суперніка і стварэння неабходнай групоўкі войскаў і сродкаў, а таксама пераносу або перанацэльвання ўдараў і агню для найбольш эфектыўнай паразы груповак і аб'ектаў праціўніка.
«Раптоўная» праверка сіл СПА прайшла зусім нядаўна. Тая самая, калі Лукашэнка вельмі перажываў наконт гэтай раптоўнасці і каб усё адпавядала ваеннаму часу. Гэта быццам бы пра абарону. Праўда, хто збіраецца біць па Беларусі — незразумела. Хіба што Лукашэнка не плануе біць першым.
І вось — сумесныя ядзерныя вучэнні з Расіяй. Адпрацоўка прымянення ядзернай зброі. І пагрозы пра адсутнасць «чырвоных ліній».
Усё гэта каштуе велізарных грошай, патрабуе задзейнічання велізарных рэсурсаў. Рэсурсаў, якія ніводная краіна, а тым больш такая небагатая, як Беларусь пры Лукашэнку, не стане растрачваць проста так.
І тут чарговая навіна. Лукашэнка звальняе начальніка Генштаба, генерала-маёра Віктара Гулевіча. І звальняе ў момант пачатку чарговай спробы расійскага наступу ў Харкаўскай вобласці. Чым звяртае на сябе ўвагу гэтая навіна, спытаеце вы?
Па чутках, Гулевіч падтрымліваў кантакты з заходнімі калегамі, якія лічылі яго праціўнікам актыўнага ўдзелу Беларусі і беларускай арміі ў вайне.
І вось Лукашэнка яго звальняе. Толькі вярнуўшыся з Масквы. Мабыць, гэта і ёсць тое «прывітанне з Масквы», якое прывёз Лукашэнка сваім генералам. А дакладней — загад аб тым, што ў камандаванні не павінна быць людзей не тое што нязгодных на актыўны ўдзел беларускай арміі ў вайне супраць Украіны, але нават тых, хто сумняецца.
Дык да чаго рыхтуецца Лукашэнка? Да вайны? І што, да гэтага яго штурхаюць санкцыі?
А на гэтае пытанне як нельга больш прама адказаў прэм'ер-міністр Лукашэнкі Раман Галоўчанка, які яшчэ ў канцы красавіка заявіў, што нарошчванне супрацоўніцтва з Расіяй незваротна, нават калі санкцыі Захаду аслабнуць:
— «Гэты працэс ужо незваротны, як бы далей не пачала развівацца міжнародная абстаноўка. Нават калі санкцыйны ціск з нейкіх прычын будзе слабець, мы цвёрда разумеем, і расійскія калегі падзяляюць наш пункт гледжання, мы свой урок засвоілі. Будзем абапірацца выключна на ўласныя сілы».
Гэта значыць выбар зроблены. Канчаткова. З санкцыямі або без рэжым Лукашэнкі будзе працягваць «інтэгравацца» з Расіяй. Што ў перакладзе значыць — ён будзе запіхваць Беларусь у Расію датуль, пакуль наша краіна не стане з той адзінай цэлай.
Як гэта ўжо адбылося ў ваенным плане. І як гэта ўжо практычна адбылося ў эканамічным. Вось тая самая прастора для манеўру, якую пакінуў Беларусі Лукашэнка.
Манеўру, які будзе каштаваць Беларусі незалежнасці, калі і далей верыць і прасоўваць абсалютна абсурдную ідэю аб тым, што Лукашэнку не варта злаваць і што на яго не варта аказваць ціск.